13 jaar borstvoeding
Ik ben Kay Poelen, moeder van vier lieve kids. Mijn hart ligt bij natuurlijk ouderschap, maar dan op mijn eigen eigenwijze wijze, met twee sterke benen op de grond en een dosis humor. Mijn passie is borstvoeding en dragen. Ik heb een eigen bedrijf in draagdoeken en draagzakken. Mijn slogan Carry On! draag ik niet alleen uit, ik lééf deze.
In deze blog vertel ik wat meer over mijn eigen ervaringen met het geven van borstvoeding. Deze blog is eerder gepubliceerd op Borstvoeding.com, kenniscentrum over borstvoeding. Borstvoeding en draagdoeken, een way of life
Toen mijn oudste dochter Nouk werd geboren, wilde ik graag borstvoeding gaan geven. Jammer genoeg werd ik hierin slecht begeleid in het ziekenhuis. Dat viel me erg tegen, ik wilde het zó graag maar er werd nauwelijks aandacht aan besteed. Toen ik eenmaal naar huis mocht, kreeg ik –gelukkig– Moeder & Kind zorg. De kraamverzorgende, Antoinette, vroeg me: “Wat wil jíj?” en ik zei: “Borstvoeding geven.” “Dan gaan we dat regelen!” antwoordde ze vastberaden. Daar was ik zó blij mee! Zij gaf me de begeleiding die ik nodig had. Ik had mezelf als doel gesteld om in elk geval drie maanden borstvoeding te geven. Die eerste drie maanden waren ontzettend pittig en was ik constant aan het aftellen tot het moment dat ik eindelijk ‘mocht’ stoppen van mezelf. Het was erg pijnlijk aan mijn tepels en echt niet fijn. Tot ik op een gegeven moment tot mijn verbazing besefte dat ik inmiddels al langer dan drie maanden achter elkaar borstvoeding gaf. Ik was gestopt met aftellen, het kostte me steeds minder moeite. Het idee om ’s nachts mijn bed uit te moeten voor flesvoeding zag ik niet zitten. Dus ging ik gewoon door. Uiteindelijk heb ik dertien jaar achtereen gevoed, voor een groot gedeelte tandemend (twee kinderen van verschillende leeftijden aan de borst). Wat ben ik blij dat ik heb doorgezet!
Veel mensen vragen of ik het borstvoeding geven na die dertien jaar niet ontzettend mis. Maar dat is niet het geval. Het hele verloop van het geven van borstvoeding ging heel natuurlijk. Zowel de start, met name na die eerste drie maanden, als het afbouwen. We hebben geen ‘afscheidsmoment’ gehad, het stopte geleidelijk. De jongste ging steeds minder drinken tot het op een gegeven moment klaar was. Het liep gewoon zo, we vergaten het eigenlijk een beetje. Het drong na een tijdje ineens tot me door dat ze helemaal niet meer gedronken had. Geen drama, geen tranen.Het was goed.
- Kay
